คุณคิดเหมือนผมไหมครับว่า ช่วงสัปดาห์นี้สว่างเร็ว แต่มืดช้าลง
ยังไม่ทันหกโมงเช้า ฟ้าก็สว่างแล้ว
นาฬิกาบอกเวลาหนึ่งทุ่มตรง แต่ท้องฟ้ายังมีแสงรำไรอยู่เลย
ช่วงเวลากลางวันถูก “ยึด” ออกไปโดยไม่ทันรู้ตัว
คล้ายกับว่าชั่วโมงการทำงานยาวนานขึ้นโดยไม่ตั้งใจ และทำอะไรได้มากกว่าปกติ
ไม่ได้หมายความถึงเวลาทำงานในบริษัทนะครับ หมายรวมถึงกิจกรรมอื่นๆที่ทำในแต่ละวันด้วย
อาจเป็นผลทางจิตวิทยาก็ได้ เพราะเมื่อเราเห็นแสงตะวันตอนเช้า เราจะรู้สึกว่า ถึงเวลาต้องทำอะไรบางอย่าง
เมื่อแสงตะวันยังไม่สิ้นขอบฟ้า เราก็รู้สึกว่า ยังมีเวลาเหลือสำหรับการจัดการภารกิจในวันนั้นๆ
แต่ความเป็นจริงแล้ว
เวลายังคงมีเพียง 24 ชั่วโมงต่อวันเหมือนเดิม..
อาจเป็นจิตของผมก็ได้ที่ผูกติดการทำงานกับแสงสว่างบนท้องฟ้า
แล้วคุณล่ะครับ ผูกติดการทำงานกับแสงสว่างเหมือนผมหรือเปล่า..
.
หากคุณชอบบทความแนวนี้ สามารถอัพเดตบทความใหม่ๆโดยคลิก Like เฟสบุ๊คแฟนเพจ วิศวกรรีพอร์ต หรือคลิก ที่นี่
อย่าลืมแชร์ให้เพื่อนอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะครับ ^_^