คุณคิดเหมือนผมไหมครับว่า ช่วงสัปดาห์นี้สว่างเร็ว แต่มืดช้าลง

ยังไม่ทันหกโมงเช้า ฟ้าก็สว่างแล้ว

นาฬิกาบอกเวลาหนึ่งทุ่มตรง แต่ท้องฟ้ายังมีแสงรำไรอยู่เลย

ช่วงเวลากลางวันถูก “ยึด” ออกไปโดยไม่ทันรู้ตัว

คล้ายกับว่าชั่วโมงการทำงานยาวนานขึ้นโดยไม่ตั้งใจ และทำอะไรได้มากกว่าปกติ

ไม่ได้หมายความถึงเวลาทำงานในบริษัทนะครับ หมายรวมถึงกิจกรรมอื่นๆที่ทำในแต่ละวันด้วย

อาจเป็นผลทางจิตวิทยาก็ได้ เพราะเมื่อเราเห็นแสงตะวันตอนเช้า เราจะรู้สึกว่า ถึงเวลาต้องทำอะไรบางอย่าง

เมื่อแสงตะวันยังไม่สิ้นขอบฟ้า เราก็รู้สึกว่า ยังมีเวลาเหลือสำหรับการจัดการภารกิจในวันนั้นๆ

แต่ความเป็นจริงแล้ว

เวลายังคงมีเพียง 24 ชั่วโมงต่อวันเหมือนเดิม..

อาจเป็นจิตของผมก็ได้ที่ผูกติดการทำงานกับแสงสว่างบนท้องฟ้า

แล้วคุณล่ะครับ ผูกติดการทำงานกับแสงสว่างเหมือนผมหรือเปล่า..

.

หากคุณชอบบทความแนวนี้ สามารถอัพเดตบทความใหม่ๆโดยคลิก Like เฟสบุ๊คแฟนเพจ วิศวกรรีพอร์ต หรือคลิก ที่นี่

อย่าลืมแชร์ให้เพื่อนอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะครับ ^_^