คุณเห็นด้วยกับคำกล่าวที่ว่า “ยิ่งให้ เท่ากับ ยิ่งได้” ไหมครับ?

ผมเห็นด้วยกับคำกล่าวนี้เต็มที่ และได้พิสูจน์มาแล้วกับตัวเอง

ยังไงเหรอ?

ขออธิบายด้วยประสบการณ์ตรงนะครับ นั่นก็คือประสบการณ์ที่ได้ทำบล็อกและแฟนเพจวิศวกรรีพอร์ต

จุดประสงค์หลักของทำการบล็อกและแฟนเพจ คือการแบ่งปันความรู้เรื่องการทำรีพอร์ต ซึ่งกลั่นกรองจากประสบการณ์ทำงานกว่าสิบปี และคล้ายเป็นการเขียนไดอารี่ให้กับตัวเอง เพื่อเอาไว้เตือนใจ หรือบันทึกไว้ก่อนที่มันจะถูกเบียดเบียนด้วยเรื่องราวอื่นๆ

ก่อนที่ผมจะมาเขียนบทความในบล็อกนั้น ผมคิดว่าตัวเองมีความรู้เกี่ยวกับการทำรีพอร์ตดีในระดับหนึ่ง เชื่อไหมครับว่า ตั้งแต่วันที่เริ่มทำจนถึงวันนี้ หรือก็คือระยะเวลาประมาณหกเดือนเท่านั้น ผมได้เทคนิคความรู้ใหม่ๆมากกว่าความรู้ที่ผมได้ตลอดระยะเวลาห้าหกปีหลังเสียอีก!

เขียนบทความนี่ได้ความรู้เพิ่มเติมด้วยเหรอ?

ได้สิครับ ได้มากๆด้วย ขอสรุปเป็นเหตุผล 3 ข้อดังนี้ครับ

1. สังเคราะห์ความรู้ที่มีอีกครั้ง

บทความของผมเขียนจากประสบการณ์ อาจดูเหมือนชิลๆเพราะคงไม่ต้องค้นคว้าอะไรเพิ่มเติม แต่เอาเข้าจริง ผมต้องสังคายนาความรู้ที่มีใหม่อีกครั้ง

หากสิ่งที่ผมเขียนออกไปไม่น่าสนใจ ประเด็นไม่ชัดเจน หรือให้ข้อมูลที่ผิดพลาดไป ความน่าเชื่อถือจะติดลบ (เพราะมันเริ่มจากศูนย์) ดังนั้นผมต้องค้นคว้าหาข้อมูลเพิ่มเติม เพื่อทวนสอบสิ่งที่ผมคิด และทุกครั้งที่ทวนสอบ ผมจะได้รับความรู้ใหม่ๆเสมอ

ยกตัวอย่างเรื่อง pivot table ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าผมใช้ pivot table ได้ดีระดับหนึ่ง แต่วันที่ผมตัดสินใจลองเปิดคอร์สสอนของตัวเองดูนั้น ผมต้องศึกษา pivot table ใหม่ทั้งหมด หาข้อมูลเพิ่มเติมเยอะมาก เรียกได้ว่าศึกษาทุกเมนู ทุกออปชั่น

ต้องคิดด้วยว่าออปชั่นหรือเมนูนี้มีไว้ใช้ทำอะไร? ใช้เมื่อไร? มีประโยชน์จริงหรือไม่? รวมทั้งมองว่ามีอะไรที่ pivot table ไม่สามารถตอบโจทย์ได้ เพราะมีโอกาสสูงมากที่ผู้เรียนอาจยิงคำถามที่เราไม่คาดคิด

ถ้าผมไม่ได้ตัดสินใจสอน คงไม่มีแรงกระตุ้นใดที่ทำให้ผมต้องศึกษาละเอียดขนาดนี้ แม้ต้องทุ่มเทเวลา แต่ความรู้ที่ได้รับกลับมานั้นคุ้มค่ามากมาย

2. แลกเปลี่ยนมุมมองความคิดกับผู้อื่น

ผมโชคดีที่ได้แฟนเพจคุณภาพให้การสนับสนุน ทุกครั้งที่ผมโพสต์บทความใหม่ จะมีความเห็นแสดงใต้โพสต์เสมอ หลายๆความเห็นสามารถจุดประกายความคิด หรือเติมเต็มสิ่งที่ผมคิด (เองเออเองว่าเข้าใจแล้ว) ได้เป็นอย่างดี

แฟนเพจบางท่านน่ารักมาก สละเวลาเขียนแบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัว ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจ ผมอ่านแล้วรู้เลยว่าแฟนเพจท่านนั้นเก่งกว่าผมเสียอีก ประสบการณ์เหล่านั้นได้เปิดโลกทรรศน์ของผม และทำให้ผมรู้ว่าผมควรศึกษาอะไรเพิ่มเติม

ในบางครั้ง ข้อมูลอินพุตแบบนึง ต้องการผลลัพธ์แบบนึง ถ้าเราถามคน 10 คน อาจได้วิธีการ 10 วิธีการ สิ่งที่น่าสนใจไม่ได้อยู่ที่ว่า วิธีการไหนดีที่สุด แต่อยู่ที่ว่า ทำไมถึงคิดได้ตั้ง 10 วิธี? และเราคิดได้กี่วิธี? ทำไมคนอื่นถึงคิดไม่เหมือนเรา? มีอะไรที่เรามองข้ามไป? หรือมีอะไรที่คนอื่นมองข้ามไปแต่เราไม่ได้มองข้าม? และทำไมเค้าถึงมองข้าม?

ถ้าผมไม่ได้โพสต์บทความ คงเป็นกบในกะลาอันกระจิดริดต่อไป ไม่ได้เปิดมุมมองเช่นนี้

ขอบคุณความเห็นจากแฟนเพจทุกคนครับ

3. เรียนรู้จากคำถามที่ได้รับ

ตั้งแต่ผมเริ่มทำบล็อกและแฟนเพจวิศวกรรีพอร์ต ผมได้รับคำถามจากแฟนเพจพอสมควร ขอสารภาพว่า ผมไม่สามารถตอบบางคำถามได้

บางคำถามเป็นรายละเอียดเกี่ยวกับการตั้งค่าออปชั่นบางอย่าง ซึ่งเป็นความทรงจำที่เลือนลางมากในห้วงสมอง แต่สะกิดต่อมอยากรู้ ผมจึงค้นคว้าเพิ่มเติมและทำให้รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นมีไว้ทำอะไร และสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ในแบบใด

บางคำถามเป็นคำถามง่ายๆ สิ่งที่น่าสนใจไม่ได้อยู่ที่คำถาม แต่อยู่ที่ว่าทำไมผมถึงไม่เคยถามคำถามนี้กับตัวเอง พอมาคิดดีๆก็พบว่า ผมได้มองข้ามอะไรบางอย่างไป

หากลองมองย้อนไป ผมเองก็ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆจากคำถามของพี่ๆน้องๆในออฟฟิศ

• ถ้าพี่ๆฝ่ายเอชอาร์ไม่ถามเรื่องการคิดค่าโอที ผมก็คงไม่เข้าใจฟังก์ชั่นเกี่ยวกับเวลา
• ถ้าพี่ๆฝ่ายขายไม่ได้ถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของราคาขายกับดัชนีบางอย่าง ผมก็คงไม่ได้ศึกษาฟังก์ชั่นทางสถิติ
• ถ้าน้องฝ่ายการผลิตไม่ได้ถามเกี่ยวกับการจัดการสต็อก ผมก็คงไม่ได้ฝึกใช้ Solver

มาคิดๆดูแล้ว ผมได้อะไรจากคำถามของผู้อื่น มากกว่าการทำงานของตัวเองเสียอีก แต่สิ่งนั้นจะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าผมไม่ได้เริ่มต้นให้อะไรกับผู้อื่นก่อน…

“สังเคราะห์ความรู้ที่มีอีกครั้ง” “แลกเปลี่ยนมุมมองความคิดกับผู้อื่น” และ “เรียนรู้จากคำถามที่ได้รับ” คือ 3 เหตุผลสำหรับผมที่พิสูจน์ว่าสมการ

ยิ่งให้ = ยิ่งได้

เป็นจริง และเป็นสัจนิรันดร์

แล้วคุณล่ะครับ เห็นด้วยกับสมการนี้ไหม…

ซตพ.

.

หากคุณชอบบทความแนวนี้ สามารถอัพเดตบทความใหม่ๆโดยคลิก Like เฟสบุ๊คแฟนเพจ วิศวกรรีพอร์ต หรือคลิก ที่นี่

อย่าลืมแชร์ให้เพื่อนอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะครับ ^_^