“ผมให้คุณวิเคราะห์ข้อมูล ไม่ใช่สร้างเครื่องมือวิเคราะห์ข้อมูล”

เคยเจอประโยคนี้ไหมครับ

ผมโดนมาแล้ว อึ้งและเจ็บจี๊ด

“คุณทำได้แค่นี้เองเหรอ !”

“งั้นก็ทำเองสิโว๊ย” ผมสวนกลับ (แต่ไม่ได้พูด)

เรื่องราวมีอยู่ว่า…

ผู้บริหารท่านนึงให้ผมวิเคราะห์ข้อมูลการขาย

โจทย์ที่ได้รับคือ

ช่วยดูข้อมูลให้หน่อยว่า “เห็น” อะไรบ้าง?

สั้นๆแค่นี้ แล้วเดินจากไปอย่างองอาจ

ปล่อยผมยืนงงอยู่ตรงนั้น…

.
.

ผมนั่งงมโข่ง “ทำ” ข้อมูลนั้นอยู่นานสองนาน

สิ่งที่ส่งกลับไปคือ ไฟล์เอ็กเซลที่มีแดชบอร์ด พร้อมด้วยตารางอีกมากมาย

ผลลัพธ์ที่ได้ ก็คือ 2 ประโยคนั่นล่ะครับ T_T

บอกตามตรงว่าโกรธมาก แจกผักและสัตว์เลื้อยคลานให้ผู้บริหารคนนั้นหลายนาที…

หลังจากกองทัพสัตว์เลื้อยคลานกินผักหมดแล้ว ผมนั่งลง แล้วคิดแบบเป็นกลางว่า

“ทำไมโดนด่า(วะ)?”

หยิบไฟล์มาดูอีกครั้ง ทำหัวให้ว่าง เสมือนว่าไม่เคยเห็นรีพอร์ตนี้มาก่อน แล้วดูว่า”ได้”อะไรจากรีพอร์ตนี้บ้าง

คำถามแรกที่แวบเข้ามาคือ

“ต้องเริ่มดูจากตรงไหน?”

ฟังดูเหมือนเป็นคำถามสิ้นคิด แต่นั่นคือเรื่องจริง

คำถามเริ่มพรั่งพรูโดยไม่ทันตั้งตัว

“ตกลงกราฟนี้บอกว่าตัวเลขดีหรือไม่ดี?

“ส่งมาให้ตั้ง 20 กราฟ กราฟไหนสำคัญที่สุด?”

“ทำไมข้อมูลสำคัญที่สุดถึงไปอยู่เกือบสุดท้าย?”

และคำถามอื่นๆอีกมากมาย ที่มองไม่เห็นในมุมของ ‘คนทำ’

แต่ถ้าเปิดใจให้กว้างจะมองเห็นคำถามมากมายในมุมของ ‘คนอ่าน’

ผมเริ่มเข้าใจโจทย์สั้นๆที่ว่า “ช่วยดูข้อมูลให้หน่อยว่า “เห็น” อะไรบ้าง” มากขึ้น

นั่นคือการ “ย่อย” สิ่งที่เราวิเคราะห์ให้คนอ่านเข้าใจ

ลำดับหรือการเรียบเรียงคือสิ่งสำคัญมาก ควรเรียงตามความสำคัญของประเด็น

ไม่ใช่เรียงลำดับตามสิ่งที่เคยทำตามๆกันมา หรือละไว้ในฐานที่(ไม่)เข้าใจ

อีกจุดที่พลาดไปคือ

ทำเสร็จ แต่ไม่ได้สรุป

เพราะคิดว่าใส่ทุกอย่างลงไปหมดแล้ว

ลองนึกภาพว่า คนอ่านเจอข้อมูลเยอะมาก ไม่รู้จะเริ่มยังไง และไม่รู้ว่าสรุปสุดท้ายแล้วคืออะไร

อ่านแล้วไม่พอใจก็ไม่แปลก

ผมคิด(เอาเอง)ว่า นี่คือจุดตายของคน(เริ่ม)เก่ง Excel

.
.

อ่านถึงตรงนี้แล้ว ลองทำใจให้เป็นกลาง แล้วถามตัวเองว่า

ตอนนี้มีงานอะไรที่เรา ‘สร้างเครื่องมือ’ แต่ไม่ได้ ‘วิเคราะห์’ หรือเปล่า?

ถ้ามี ตอนนี้อาจยังมีเวลาพอที่จะแก้นะครับ ^__^

.
.

จริงๆแล้ว บทสนทนาระหว่างผมกับผู้บริหารคนนั้นยังไม่จบ มีต่อนิดหน่อย

“ผมเชื่อว่าคุณมีศักยภาพมากกว่านี้ เหลืออีกนิดเดียว พยายามเข้า” พร้อมกับตบไหล่ขวาเบาๆ แล้วเดินจากไปอย่างองอาจ

นี่มัน ตบหัว(ทิ่ม)แล้วลูบหลังนี่หว่า!

ป.ล. ผมเขียนบทความนี้เพื่อเตือนตัวเองครับ ^__^

.

หากคุณชอบบทความแนวนี้ สามารถอัพเดตบทความใหม่ๆโดยคลิก Like เฟซบุ๊กแฟนเพจ วิศวกรรีพอร์ต หรือคลิก ที่นี่

อย่าลืมแชร์ให้เพื่อนอ่าน เพื่อเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะครับ ^__^