คุณเคยนึกย้อนขอบคุณที่ถูกปฏิเสธไหมครับ?
ประมาณว่าตอนนั้นเสียใจ มีแต่คำว่าทำไม วันนี้นึกย้อนไป ยิ้มขอบใจกับสิ่งนั้น …
ย้อนไปเมื่อเกือบสิบปีก่อน หลังกรุงเทพผ่านน้ำท่วมครั้งใหญ่
ผมมีความรู้ MS Excel ระดับดี แต่มีความรู้ MS Access ระดับต้องปรับปรุง ศึกษาด้วยตัวเองแต่ก็งงอยู่หลายจุด ติดนู่นติดนี่มากมาย จึงอยากหาคอร์สเรียนเพื่อปรับพื้นฐานความเข้าใจ
ตัดสินใจเรียนที่สถาบันแห่งหนึ่ง ผู้สอนเป็นเจ้าของชื่ออาจารย์เก่ง
คอร์สนี้เป็นคอร์สยาว เรียน 5 วันเต็ม ๆ
ด้วยความที่คอร์สยาว มีคนเรียนน้อย จึงสนิทกับอาจารย์ คุยกันทุกวันจนถูกคอ ยิ่งรู้ว่าอาจารย์เก่งเป็นรุ่นพี่ที่คณะ ยิ่งรู้สึกสนิทชิดเชื้อ
อาจารย์เก่งก็สนุกกับการสอน เพราะนักเรียนกลุ่มเล็กแถมมีพื้นดีทุกคน สอนแป๊ป ๆ ก็เข้าใจ จากเนื้อหาที่เตรียมไว้ 5 วัน สอน 2 วันก็จบแล้ว อีก 3 วันที่เหลือจึงเป็นการสอนนอกเนื้อหา บางทีก็เล่าเรื่องส่วนตัว
อาจารย์เก่งรู้ว่าผมถนัด Excel เพราะตอนเรียนมีลูกศิษย์คนนึงถามว่าถ้าอยากได้ผลลัพธ์แบบนี้ใน Excel ต้องทำยังไง ขณะที่อาจารย์กำลังคิด ผมจึงช่วยตอบ ทึ่งกันทั้งห้อง
อาจารย์เล่าให้ฟังว่า สถาบันนี้ไม่ค่อยเปิดสอน Access เพราะคนเรียนน้อย ส่วนใหญ่สอน Excel มากกว่า
ตอนนี้งานยุ่งมาก นอกจากงานสอนแล้วยังมีงานที่ปรึกษา (Consultant) ส่วนตัวชอบงานที่ปรึกษามากกว่า ถ้าเป็นงานสอน Excel มักให้แฟนสอนแทน แต่หลัง ๆ แฟนเริ่มจัดเวลาไม่ได้ อยากหาคนมาช่วย
หูผมผึ่งทันที !
หลังจบคอร์ส Access ผมเขียนอีเมลหาอาจารย์เก่ง บอกว่าอยากสมัครเป็นคนสอน Excel ของสถาบัน โดยอาจเริ่มจากการเป็นผู้ช่วยสอน (Teaching Assistant, TA) แล้วค่อยเป็นผู้สอนเต็มตัวก็ได้ อาจารย์เก่งกับแฟนจะได้มีเวลามากขึ้น
กดปุ่ม Send แล้วรออีเมลตอบกลับอย่างใจจดจ่อ
นึกฝันหวานว่าจะมีรายได้เพิ่ม วันธรรมดาทำงานที่บริษัท วันเสาร์รับจ็อบเป็นอาจารย์สอน Excel ได้ทำงานที่ตัวเองชอบ
2 อาทิตย์ผ่านไป ไร้ซึ่งการตอบกลับ …
ผมตัดสินใจโทรไปหาอาจารย์ อาจารย์จำเสียงผมได้ บอกว่าได้รับอีเมลแล้ว กำลังจะตอบกลับ ผมบอกว่าจะรอ หลังจากนั้นก็วางสาย
แต่อีเมลไม่เคยถูกส่ง ….
ผมกับอาจารย์เก่งไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยนับจากนั้น
ถามว่าเสียใจไหม เสียใจนะ ห้าวันที่ใช้เวลาร่วมกัน เราสนิทกันระดับนึง ถ้าปฏิเสธก็น่าจะบอกตรง ๆ แต่นี่เล่นเงียบหาย โทรตามก็เล่นลิ้น
เหตุการณ์นั้นเป็นหนึ่งในแรงผลักดันให้ผมทำเพจวิศวกรรีพอร์ต ทำให้กล้าลองเปิดคอร์สของตัวเอง มีคนสนใจเรียนจนสร้างปรากฎการณ์ลงทะเบียนเต็มภายใน 3 นาที นึกย้อนไปยังไม่อยากเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง
ได้ประสบการณ์ ได้เจอเพื่อน พี่ ลูกศิษย์ดี ๆ มากมาย
เรื่องราวน่าจะจบลงตรงนี้ …
แต่มันมีสตอรี่ต่อคือ ผมได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง คนโทรมาชื่อคุณแป้ง
เชิญผมเป็นวิทยากรสอน Excel ให้กับสถาบันนึง
ลองเดาไหมครับว่าสถาบันอะไร?
ใช่.. สถาบันนั้นนั่นล่ะครับ !
คุณแป้งคือแฟนของอาจารย์เก่งนั่นเอง
มานึกดูมันก็ตลกดีนะ ถ้าวันนั้นอาจารย์เก่งตอบรับ ผมก็คงเป็นผู้ช่วยสอน วันนี้อาจยังสอนอยู่ที่นั่น แต่คงไม่มีเพจวิศวกรรีพอร์ต คงไม่มีคอร์สของตัวเอง คงไม่มีเรื่องราวต่าง ๆ และคงพลาดโอกาสดี ๆ มากมาย
นึกย้อนไปผมขอบใจกับการถูกปฏิเสธ ถ้าไม่ถูกปฏิเสธวันนั้น คงไม่มีผมในวันนี้ …
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติ แต่ต้องขอโทษคุณแป้งด้วยนะครับ”
“ถ้าอาจารย์เปลี่ยนใจ แจ้งแป้งได้เลยนะคะ” คุณแป้งย้ำก่อนวางสาย
Photo Credit: Pixabay
