อาทิตย์ที่แล้วผมมีคอร์สแบบสอนสดครับ

สอนคอร์ส Excel In Essence ให้กับบริษัท โนเบิล ดีเวลลอปเมนท์

เป็นคอร์สสอนสดครั้งแรกในรอบ 3 เดือน บอกตามตรง คิดถึงมวาก ก ก ก ก …

ด้วยสถานการณ์โควิดจึงไม่สามารถสอนสดแบบปกติได้ จึงต้องสอนแบบออนไลน์แทน (Virtual Training)

แม้ออนไลน์จะเป็นการสอนรูปแบบหนึ่ง แต่ไม่สนุกเท่าสอนสด สอนสดยังไงก็มันส์กว่าเยอะ

คือเวลาสอน ผมจะรู้ว่าผู้เข้าอบรมเข้าใจไหม ตามทัน หรือมีคำถามแต่ไม่กล้ายกมือหรือเปล่า

รู้ได้ยังไง?

สังเกตแววตาและภาษากาย

แม้ทุกคนจะใส่หน้ากาก แต่ยังมองเห็นแววตา ถ้าคนไหนส่งสายตาเครื่องหมายคำถาม ผมก็จะอธิบายในส่วนนั้นซ้ำ หรืออาจอธิบายในอีกแง่มุมนึง

ถ้าผู้เข้าอบรมเริ่มเอนหลัง หรือแววตาเลื่อนลอย แสดงว่าผมสอนช้าไป ผมก็เร่งสปีด หรือตั้งคำถามให้ช่วยกันตอบได้

ถ้าผู้เข้าอบรมยกมือขอความช่วยเหลือ ผมก็สามารถเข้าไปดู ให้คำแนะนำได้

แต่ถ้าเป็นออนไลน์ พอทุกคนปิดกล้อง ทุกอย่างคือจบ ผมไม่มีทางจับสิ่งเหล่านี้ได้เลย

โชคดีที่ผู้เข้าอบรมทั้งสองรุ่นตั้งใจ (อบรม 2 คลาส) มีคำถามเป็นระยะ ทำให้การสอนมีมิติ

ในแง่ของผู้สอนแล้ว ถ้ามีคนยกมือถามผมจะดีใจมากเลยนะ

ทำไม?

เพราะถ้ามีคนยกมือถาม คนอื่น ๆ ในคลาสจะสนใจทันที ใครที่เริ่มง่วงก็คล้ายถูกปลุกให้ตื่น
ทุกคนจะอยากรู้ว่าคน ๆ นั้นจะถามอะไร ถามสิ่งที่เค้าไม่รู้หรือเปล่า หรือถามในสิ่งที่เค้าอยากถามเหมือนกันหรือเปล่า

พอมีคนนึงกล้า คนอื่น ๆ จะกล้ายกมือตามด้วย
คล้ายมี ‘หน่วยกล้าตาย’ เบิกร่อง คนอื่น ๆ ก็จะกล้าตาม

คำถามจึงคล้ายเป็นของขวัญให้กับผู้สอน

แต่สอนสดเองก็มีข้อด้อยเมื่อเทียบกับออนไลน์ นั่นคือผู้เข้าอบรมจะเหนื่อยล้า

ช่วงท้าย สังเกตได้เลยว่าผู้เข้าอบรมเริ่มแผ่ว คำถามเริ่มน้อยลง ซึ่งก็ไม่แปลกเพราะเรียนมา 6-7 ชั่วโมงแล้ว สมองก็ต้องล้าเป็นธรรมดา

แต่ถ้าเป็นการสอนออนไลน์ ผมมักจำกัดที่คลาสละ 3 ชั่วโมง ซึ่งเป็นเวลาที่กำลังดี

การสอนแต่ละแบบจึงมีข้อดีแตกต่างกันไป แต่ถ้าเลือกได้ ผมขอสอนสดดีกว่า สนุกและมีประสิทธิภาพมากกว่าเยอะ

อ้อ! ก่อนสอนมีตรวจ ATK ด้วย
เป็นครั้งแรกที่ได้แยงจมูกตัวเองลึกขนาดนั้น ตอนรอให้มันขึ้นขีดเดียวสีแดงก็ลุ้นดีเหมือนกันนะ ^^

พอผลตรวจของผมเป็นลบ ผลตรวจผู้เข้าอบรมทุกคนเป็นลบ ทุกคนฉีดวัคซีนสองเข็มแล้ว ทุก ๆ คนก็สบายใจ การสอนก็ราบรื่น

ออฟฟิศของโนเบิลอยู่แถวเพลินจิต ตอนบ่ายจึงได้กินข้าวที่เซ็นทรัลเอ็มบาสซี
เป็นครั้งแรกที่ได้มาเดินเล่นที่นี่ และเพิ่งรู้ว่าฟู้ดคอร์ทแพงมาก
(ข้าวเหนียวมะม่วงจานละ 150 บาท แต่ก็กิน ^^)
(น้ำตาลสดแก้วละ 65 บาท แต่ก็กิน ^^)

จริง ๆ สมัยผมทำงานใหม่ ๆ ก็เคยทำงานแถวเพลินจิตนะ แต่นั่นคือเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว พอมาเดินอีกครั้งรู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนไปเยอะ ตึกใหม่ขึ้นเต็มไปหมด
แต่ที่เหมือนเดิมคือ แพง!
(ใครทำงานแถวนั้นต้องทำใจเรื่องค่าครองชีพ แต่ก็แลกมากับความสะดวก)

โดยรวมแล้วเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำ
ขอบคุณบริษัท โนเบิล ดีเวลลอปเมนท์ ที่ให้เกียรติ
ดีใจที่ได้กลับมาสอน และดีใจที่ได้สอนสดอีกครั้งครับ ^_^