ถ้าคุณชอบหนังสือที่สนุก อ่านจบแต่ไม่อยากให้จบ แนะนำให้อ่านเล่มนี้ครับ

[ชื่อหนังสือดูแปลกจัง เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร?]

เป็นเรื่องเกี่ยวกับการตอบจดหมายระหว่างคนในอดีต กับคนในอนาคต

คนในอดีตส่งจดหมายถึงคนในอนาคต

คนในอนาคตตอบจดหมายคนในอดีต

แต่คนในอดีตไม่รู้ว่ากำลังคุยกับคนในอนาคต และคนทั้งสองไม่รู้จักกัน!

[อยู่คนละช่วงเวลา ทำไมส่งจดหมายหากันได้?]

เพราะส่งจดหมายผ่านร้านชำของคุณนามิยะ

ร้านชำนามิยะคล้ายเป็นตัวเชื่อมระหว่างอดีตกับอนาคต

[ทำไมถึงส่งจดหมายผ่านร้านชำนามิยะ?]

เพราะร้านชำนามิยะรับปรึกษาปัญหา ปรึกษาได้ทุกเรื่อง ทั้งเรื่องที่ดูเล่น ๆ เช่น

ทำยังไงถึงจะสอบได้ 100 คะแนนเต็มโดยไม่ต้องอ่านหนังสือ?

และเรื่องที่ดูไม่เล่น เช่น

บริษัทที่บ้านทำธุรกิจขาดทุน พ่อกับแม่วางแผนจะย้ายบ้านหนีหนี้ ผมควรทำอย่างไรดีครับ?

หรือแม้กระทั่งคำถามที่เป็นกระดาษเปล่า ทุกคำถามจะได้รับคำตอบ และตอบดีมาก

โดยเฉพาะคำถามที่เป็นกระดาษเปล่า ขอบอกว่าคำตอบคือสุดยอดของสุดยอด!

(ใช่, ส่งกระดาษเปล่ามาถาม แต่ได้รับคำตอบ แถมตอบดีมาก ๆ)

หนังสือแบ่งเป็น 5 บท แต่ละบทดูคล้ายจบในตัว แต่ไม่ใช่

ทุกบทมีความเกี่ยวเนื่องกัน ตัวละครทุกตัวล้วนมีความสัมพันธ์กัน ทั้งทางตรงและทางอ้อม

วิธีการเล่าเรื่องจะเล่าผ่านตัวละครสำคัญของบทนั้น ผ่านความรู้สึกของตัวละคร บทสนทนา หรือเรื่องราวในจดหมาย

เราจะรับรู้เรื่องราวในมุมคนถามจากบทนึง

และได้รู้เรื่องราวในมุมคนตอบจากอีกบทนึง

ทำให้เข้าใจว่าทำไมคนถามถึงถามแบบนี้

และเข้าใจว่าทำไมคนตอบถึงตอบแบบนั้น

คล้ายกับเราเป็น ‘ตัวเชื่อม’ ระหว่างคนถามและคนตอบ

ใช่, เรากลายเป็นร้านชำนามิยะโดยไม่รู้ตัว

ผู้เขียน (คุณฮิงาชิโนะ เคโงะ) ใช้ภาษาที่กระชับ เดินเรื่องไว ตัดฉากสลับไปมา แทบไม่มีพรรณนาโวหาร

เราไม่รู้เลยว่าตัวละครแต่ละตัวหน้าตายังไง ไว้ผมทรงใด แต่งตัวยังไง (เดาว่าผู้เขียนต้องการให้เป็นเช่นนั้น)

แต่กลับรู้ว่าตัวละครนี้บุคลิกยังไง มีนิสัยยังไง ใช้คำพูดแบบใด คล้ายเห็นภาพตัวละครแบบราง ๆ

กลับมาที่ความสัมพันธ์ของตัวละคร

ตอนเริ่มต้น ตัวละครทุกตัวไม่มีอะไรเกี่ยวโยงกัน แต่พออ่านไปเรื่อย ๆ จะพบว่าตัวละครตัวนู้นสัมพันธ์กับตัวนี้ ตัวละครตัวนี้สัมพันธ์กับตัวนั้น และตัวละครตัวนั้นสัมพันธ์กับตัวนู้น

คล้ายสัมพันธ์กันเป็นวงกลม แต่ไม่ใช่ มันซับซ้อนกว่านั้น

ถ้าเขียนไดอะแกรมความสัมพันธ์ตัวละคร คงโยงกันเป็นใยแมงมุม แถมมีทั้งเส้นทึบและเส้นประ

ขอบอกว่าช่วงท้ายพีคมาก คล้ายเป็นการเฉลยปม โยงความสัมพันธ์ที่มองไม่เห็นเข้าด้วยกัน

จริง ๆ ใช้คำว่า “มองไม่เห็น” ไม่ได้ เพราะผู้เขียนทิ้งข้อมูลให้ตั้งแต่แรก เพียงแต่เราไม่ได้เก็บขึ้นมา

มีกลิ่นอายคล้ายนิยายสืบสวน (คุณเคโงะเขียนนิยายสืบสวนหลายเล่ม) เคลือบปนนิยายฟีลกู๊ด

แอบเคืองที่ผู้เขียนเฉลยปมไม่หมด ต้องกลับมาคิด ปะติดปะต่อเองว่าน่าจะเป็นแบบนี้(มั้ง)

นอกจากเนื้อเรื่องจะสนุกแล้ว ยังสอดแทรกเกร็ดประวัติของญี่ปุ่นช่วงทศวรรษ 1970-1990

เราจะเห็นภาพว่าเศรษฐกิจญี่ปุ่นช่วงนั้นเป็นยังไง บ้านเรือน ร้านค้า และวัฒนธรรมเป็นแบบไหน ผู้เขียนเล่าได้อย่างเห็นภาพ (อาจเพราะผู้เขียนผ่านช่วงเวลานั้น เพราะเกิดปี 1958)

ใช่, เป็นหนังสือที่สนุกและดีมาก

เดิมทีผมเคยเห็นเล่มนี้ผ่านตาที่ร้านหนังสือ แต่ไม่คิดที่จะหยิบขึ้นมา เพราะชื่อเรื่องดูงง ๆ

พออ่านรีวิวของเพจทันไม่ทัน เห็นบอกว่าดีมาก ก็เลยกลับไปซื้อ อ่านแล้วประทับใจจนเขียนรีวิวนี่แหละ
(ไม่ได้ค่าโฆษณา แต่ถ้าให้ก็เอา ^^)

เป็นอีกเล่มที่เก็บขึ้นหิ้ง หยิบแล้ว spark joy ตั้งใจว่าวันนี้ของปีหน้าจะหยิบมาอ่านซ้ำอีกรอบ

ป.ล. ตอนอ่านมีความรู้สึกบางอย่างคล้ายนิยายนักสืบ พุ่มรัก พานสิงห์ ตอนคดีหนอนนิยาย (ผู้แต่งคือคุณวินทร์ เลียววาริณ) งั้นเดี๋ยวอ่านเล่มนี้ซ้ำด้วยดีกว่า 😊